Өрәк җаны

Шу?а да ул шомлы, б?тен барлыгы?ны актарып ташлый, б?тен к?з?н?кл?ре?не курку бел?н тибр?нерг? м??б?р ит?. Бу д?ньяда куркудан башка, й?р?ге?не ярсып ч?б?л?нерг? м??б?р итк?н, коты?ны алып б?тен эчт?леге?не м?сх?р?л?г?н куркудан башка, бер хис т? калмагандыр т?сле иде.

Кин?т форточка ачылып китте. Ниндидер улау ишетелде. Хатын ?з-?зен белештермич? кычкырып ?иб?рде д? зур ачылган к?зл?рен т?р?з?д?н аера алмыйча ишек т?бенд?ге почмакка шуышты. Форточкага тек?леп озак торды. Аннан з??г?р томанга уралып ниндидер коточкыч н?рс? керер сыман иде.

Керер д? ид?н уртасына ?итеп Закир?анны? ?р?ген? ?верелер. «Син ник мине м?сх?р?лисе?, тере чагымда ?стемн?н к?л?л?ре? ген? ?итм?г?нме, ник ?лг?ч т? тынгы бирмисе??!» – дип С?кин?не? бугазына ябышыр…

Тик форточкадан бер н?рс? д? керм?де. ?ил ген? булды бугай.

Шулай да хатын б?тен батырлыгын туплап торып басты. Як-ягына карана-карана гына т?р?з?г? табан атлады. ??м кискен х?р?к?тл?р бел?н форточканы ябып куйды. Аны кемдер карап, к?з?теп торадыр сыман иде.

Т?р?з? п?рд?л?рен тартып чыкты. Теге тойгы таралмады. Кемдер к?з?т? кебек… К?з?т?…

Кин?т к?з кырые бел?н ген? ниндидер хатын-кыз г??д?сен к?реп калды. Кыска гына халат киг?н… Акырын гына шул якка борылды. Фу-уу-уф… ?зе ик?н. К?згед?ге чагылышы.

«Киемне алыштырырга кир?к, – дип уйлады ул, – Закир?анны? ?р?ге бу киемд? к?рс?, гафу итм?с.» Йокы б?лм?сен? керде. Чишенде. Т?нен ниндидер ябешк?к салкын кысып алды. ?йтерсе?, аны к?зг? к?ренм?с бер н?рс? кысып-кысып кочаклый иде.

Явыз рух. ???л сулышы. Ул ашыгып м?там киемен киде. Т?не ?ылыныбрак китте.

Залга чыгып Закир?анны? портретын каплап торган ак япманы алды. Аны саклык бел?н ген? диванга алып куйды. Ирене? р?семен? т?б?лде. Озак карап торды. Кин?т ул коты алынып кычкырып ?иб?рде. Закир?ан а?а к?з кысты. Стенадагы р?семн?н! Чынлап та к?з кыстымы ул, ?лл? тоелды гынамы? Кем бел?… С?кин? аннан к?зен алалмыйча озак торды. Закир?ан башкача к?з кысмады.

Кин?т ишект? кы?гырау шалтырады.

С?кин? сикереп куйды.

Арка ?з?ге бозга ?йл?нде.

Тагын кы?гырау.

Хатынны? акайган к?зл?ре мен?-мен? атылып чыгар т?сле иде. Ул ишекк? таба атлады.

Туктап калды.

– Кем анда?

Хатын ?з тавышын ?зе танымады.

– Мин бу. Закир?ан.

С?кин? б?тен т?не бел?н калтыранырга тотынды.

– Ач инде. Мин бу!

Хатын куркудан кычкырып ?иб?рде.

– Н?рс? булды?

Йозак тишеген? ачкыч тыктылар. Борган тавыш ишетелде.