Зграя

Яго гаспадары жылi, як yмелi. Але некалькi гадоy таму на поyначы iх света з’явiлiся ваyкi з белай поyсцю. Яны былi y два разы большымi па памерах, злымi i не yмелi размаyляць са звычайнымi ваyкамi. Белыя нападалi на зграi сваiх шэрых братоy, забiвалi yсiх да апошняга шчанюка i жэрлi iх мяса.

Белых было шмат. Яны лёгка перамагалi адну зграю за другой. А калi нехта з шэрых заставаyся жывы i шукаy выратавання на зямлi iншай зграi, яго альбо праганялi, альбо забiвалi свае ж.

Здавалася, рана цi позна белыя спыняцца.

Заваююць столькi зямель, што там змогуць жыць мiльёны ваyкоy. Аднак яны iшлi далей на поyдзень. Зграi змагалiся i гiнулi, а на iх месцы пачыналi жыць белыя ваyкi. Яны нiчога не стваралi, не будавалi, не гадавалi шчанюкоy. Толькi разбуралi свет.

За чатыры гады белыя захапiлi палову планеты. І нiводаня зграя не магла перашкодзiць iм. Бо нiхто не ведаy, як з iмi бiцца i як перамагаць.

Наступнай на iх шляху на поyдзень была зграя Агыр-Санан. Яна жыла сярод высокiх лясоy, дзе вадзiлася шмат жывёл.

Кожны год з поyначы на поyдзень праз iх землi мiгравалi зубры, а з захаду на yсход два разы на месяц перасоyвалiся антылопы. Ежы было шмат. Да таго ж ваyкi Агыр-Санан навучылiся захоyваць мяса так, каб яно не псавалася шмат месяцаy. Гэта сакрэт яны аберагалi ад iншых зграй i пазбягалi любых кантактаy з чужымi ваyкамi, жылi замкнёна i не цiкавiлiся – што робiцца за межамi iх тэрыторыi. І пра белых яны даведалiся, калi тыя прыйшлi i сталi забiваць iх ваyчанят.

Агыр-Санан бiлiся з жарсцю.

Але што могуць зрабiць чатырыста ваyкоy супраць дзесяцi тысяч? Шэрыя схавалiся за сценамi горада. Са сваiмi запасамi ежы яны маглi вытрымлiваць асаду на працягу года. Але драyляная брама не спынiла белых. Яны грызлi яе, з разбегу кiдалiся целамi, бiлi галовамi нiбы таранам. І за гадзiну прабiлi дзiру. Як толькi першы воyк з белай поyсцю прабiyся y горад, лёс Агыр-Сану быy прадвызначаны. Выратавалася шэсць шэрых ваyкоy. Яны збеглi на поyдзень, на зямлю iншай зграi.

Белыя спынiлiся, каб адсвяткаваць перамогу – жэрцi целы шэрых ваyкоy.

Гэтага хопiць iм на месяц, а потым яны пойдуць далей. На iх шляху ляжаць землi зграi Суу-Ардун. Іх тэрыторыя – вузкi перашэек, якi злучае два кантынента. Калi белыя пераадолеюць яго, то адкрыецца шлях да паyднёвых зямель. І яны заб’юць усiх, чый колер поyсцi адрознiваецца ад iхняга.

***

– Я не ведаю, што будзе далей. Даведайся працяг i раскажы наступнаму апавядальнiку.

Максiм сядзеy аслупянелы.