АННА ГЕРМАН

Тушларига Урганч кўчалари кириб чиқарди. Шу ўринда яна Аннанинг ўгай отасига айтган гапини эслашимиз керак;

– Мен сизни онам севгани учун ҳурмат қиламан. Лекин сизни амаки дейман. Чунки менинг отам битта. Сиз менга амакисиз.

Бир ярим ёшида отадан айрилган Аннанинг фикрини ўқир эканман, ҳар доим у беғубор болалигининг ўн йили ўтган Урганч, Ўзбекистон ҳақида нима дер эди деб ўйлайман.

Агар Аннанинг феъл-атворидан келиб чиқадиган бўлсак, у бу борада шундай дер эди:

– Бизни бағрига олгани учун Польшадан умрбод миннатдорман ва Польша фуқароси бўлганимданан фахрланаман.

Лекин одам учун Ватан битта бўлади. Мен учун Ватан – Урганч, Ўзбекистон!

Дарҳақиқат, Анна касал ётган вақтида мухлисларидан минглаб мактублар олди. У урганчлик мухлисига, жумладан шундай жавоб ёзганди: “Болалик йилларим ёдимда ҳануз!.

.”

Гипсланган Анна ўнг қўлини ҳаракатлантира олиши билан ўзи ҳақида китоб ёза бошлади. Муолажани уйда давом эттиришга рухсат беришганда, Тухолский ёрдамида жисмоний машқлар бажарди. Қолган вақтида “Соррентога қайт” китобини ёзиб тугатди. 1970 йилда кўп нусхада чоп этилган бу китоб қўлма-қўл бўлиб кетди.

Бутунлай гипсдан фориғ бўлган Анна Збигнев Тухолский ижарага олган пианинода “Одамлар тақдири” туркум қўшиқлари ва петербурглик дугонаси Анна Качалина жўнатган қўшиқлар клавитураси устида ишлай бошлади.