ИСАТАЙ – МАХАМБЕТ

] бергі қалың сор.

Қаракөл менен Қарабау

Тайсойған, Бүйрек-құмдағы.

Есі бір нағыз енгенде,

Жасы он беске келгенде,

Қоныс етіп Нарынды,

Қалың елмен бірге өткен

Мың сегіз жүз жылдағы.

Əділдігін сұрасаң:

Қастаспаған момынға

Жəбір-жапа қылмады.

Қайсарлығын сұрасаң,

Бөксе бұрып орнынан

Хан келсе де қыңбады.

Сабырлығын сұрасаң,

Өзі айтқанда аз сөйлеп,

Кісінің сөзін тыңдады.

Батырылғын сұрасаң,

Қатерін тіккен дұшпанмен

Қан төгіспей тынбады.

Он жасына келгенде,

Бұлбұлдай тілі сайрады.

Жасы он баске келгенде,

Жұрт пайдасын ойлады.

Жиырмаға келгенде,

Жиылған дуды көргенде,

Оза шауып бəйгі алды.

Жиырма беске келгенде,

Астананың қамы үшін

Түн ұйқысын бөлгенде

Түгесілмес қайғы алды.

Отыз жасқа келгенде,

Өлімді жауды көргенде,

Жасақпенен сайланды,

Арыма шыдап тұрман деп,

Он екі ата Байұлын,

Жетібаулы жеті ру

Бермеске жауға айналды.

Адырнасын атқа алып,

Беліне садақ байланды.

Төрт қырланған қу жебе,

Оқтарын атқан тайға алды.

Бір жиырма мал беріп,

Жалғыз өркеш нар беріп,

Қиғыр қылыш, найза өткір

Сатып алды арзан деп,

Көбелі сауыт сайманды.

Тірлік етіп аз күні,

Жазына жайлап, қыс қыстап,

Орда мен Нарын тұрған жер,

Халқына басшы хан сайлап,

Ханның да тəртіп құрған жер.

Кеткен соң босып Ноғайлы,

Қалың орман тоғайлы,

Төрт түлік малға мырғам жер.