Медғат – Қасым

Медғат – Қасым

Мағауия Абайұлы

РњРђТ’РђРЈР?РЇ АБАЙҰЛЫ

МЕДҒАТ – ҚАСЫМ

МЕДҒАТ – ҚАСЫМ

РњРђТ’РђРЈР?РЇ АБАЙҰЛЫ

(1870–1904)

Бір əңгіме қозғалды ойымдағы,

Мақсат болды əшкере болынбағы.

Бай мейірсіз, ер құлдан саза тартқан,

Африка, Ніл дария бойындағы.

Ол дүние болмаған шақ құлға бостан,

Жаңа ашылған Африка – бір гүлстан,

Кені қалың, егіні мол болған соң,

Ізденіп барған жан көп əрбір тұстан.

Қызығын Африканың жаңа тапқан,

Қақ жарып бір ықылымды Ніл дария аққан.

Бұрынырақ ізденіп талаппенен,

Мұрат деген бай кепті Мысыр жақтан…

Үй салған Ніл дарияның жағасына,

Су жайған тоғам алып даласына

Бақша қып жатып алды бір сахараны,

Жүз шақырымдай Занзибар қаласына.

Құлы көп, егіні көп бұл үлкен бай,

«Еңбек қып» малды жиған жанды аямай.

Құлды малша таяқпен жұмсаушы еді,

Адам деп обалына бір қарамай.

Бар еді Медғат деген жалғыз ұлы.

Мот қылып бұзып еді малдың молы.

Қаталы əкесінен бетер еді,

Тітіреп тұрушы еді барша құлы.

Дейтұғын бір құлы бар Қасым атты,

Қара сұрлау пішіні, зəңгі затты.

Отты қара көзі бар, ұзын бойлы,

Тəкаппар, тəуекелшіл бек қайратты.

Он сегізге келіпті биыл жасы,

Байға бек қадірлі еді мұның басы.

Бай бала ғып өсірген сатып алып,

Мария деген қызда ед бар ынтасы.

Медғатпен жақын еді ол қыз бірақ,

Қасымнан ұстаушы еді бойын жырақ.