Адбіць у чужынцаў кляйнотаў сваіх

Адбiць у чужынцаy кляйнотаy сваiх

Антось Уласенка

У гэтым зборнiку кароткае прозы чытач знойдзе гуманiтарную НФ, прыгоднiцкую, высьмешлiвую, плянэтарную фантастыку, фэнтэзi, спэкуляцыйную бэлетрыстыку, мiстыку i нават гiстарычна-фантастычную п’есу. Книга содержит нецензурную брань.

Адбiць у чужынцаy кляйнотаy сваiх

Антось Уласенка

Редактор Андрэй Дудко

Дизайнер обложки Каця Дудко

© Антось Уласенка, 2023

© Каця Дудко, дизайн обложки, 2023

ISBN 978-5-0056-6510-2

Создано в интеллектуальной издательской системе Ridero

Прадмова

Вiтаю, мы незнаёмыя.

Я Антось, а гэта мой першы зборнiк апавяданьняy. Тут знойдзецца гуманiтарная НФ, прыгоднiцкая, высьмешлiвая, плянэтарная фантастыка, фэнтэзi, спэкуляцыйная бэлетрыстыка, мiстыка, нават гiстарычна-фантастычная п’еса.

Пiсаць апавяданьнi я пачаy сямнаццаць гадоy таму, а y 2012-ым ужо меy iх столькi, што мог паадбiраць найлепшыя й выпусьцiць таyсьцюткую кнiжку – як гэта, на добры лад, i варта было зрабiць.

Але ж не паадбiраy i ня выпусьцiy – пераймаyся якасьцю, баяyся, хто што скажа й падумае.

Цяпер не пераймаюся й не баюся. Старыя апавяданьнi, з аднаго боку, за гэты час не палепшалi, а зь iншага – i актуальнасьцi не згубiлi, бо ня мелi яе адпачатку. Летась я апублiкаваy быy дэбютны раман i глядзець на такiя рэчы стаy прасьцей.

У мяне самога ляжыць колькi дэбютных кнiгаy вершаy i апавяданьняy беларускiх пiсьменьнiкаy, атрыманых цiкавым спосабам: штосьцi давалi y надатак, калi купляy у кнiгарнях iншыя выданьнi; штосьцi бясплатна – толькi вазьмiце, няма куды падзець – раздавалi на лiтаратурных iмпрэзах; штосьцi дарылi аyтары, бо й накладу y сто асобнiкаy не маглi распрадаць.

Яно й ня дзiва. Бальшыня гiсторыяy, паводле трапнага выразу Джэфа ВандэрМэера, не выклiкае y чытачоy нiякага водгуку й сыходзiць у шэрыя землi няпомнасьцi.

Мая кнiжыца – якраз з такiх. І гэта добра. Магу сабе дазволiць пэyныя вольнасьцi, бо ня думаю, што нават сярод тых, каму яна трапiць у рукi, знойдзецца багата ахвотнiкаy чытаць далей за прадмову.

Як бы там нi было, калi yвесь час пiшаш апавяданьнi, раней цi пазьней маеш выпусьцiць зборнiк. «Раней» у мяне не атрымалася, то сама час зрабiць гэта зараз. Куды цягнуць? Штосьцi лепшае за нiчога. Дый гледзячы на тое, што цяпер выдаюць нашыя вядомыя пiсьменьнiкi, я разумею: дарма пераймаюся. Пагатоy, нi на што большае за забаyляльную лiтаратуру не прэтэндую.