Гәкку

Р“У™РєРєСѓ

Еркеш Р?Р±СЂР°Т»РёРј

ЕРКЕШ Р?БРАҺР?Рњ

Р“ЖЏРљРљРЈ

Р“ЖЏРљРљРЈ

ЕРКЕШ Р?БРАҺР?Рњ

(1930–1986)

Əке жыры

– Бас, қарағым, көрігіңді баса түс,

Кеудеңдегі дауыл көзін аша түс.

От сүйеді, өрт сүйеді дауылды,

Сол дауылға дауылыңды қоса түс.

Бас, қарағым, көрігіңді дүрілдет,

Қарауытқан шоқтың көзін күлімдет.

Темір шіркін қызарсын да балқысын,

Асау тайдың тізесіндей дірілдеп.

Бас, қарағым, ақ жалының лауласын,

Қызған болат жамбасынан аунасын.

Бас, қарағым, қайратыңның қызуы

Найзағайдың айбынынан аумасын.

Көрігіңді нар түйедей желкілдет,

Жалын тұрсын еліктейін елпілдеп.

Ұшсын шоқтар жүрегіңнен ұшқындай,

Құрыш болат балқып түссін мөлтілдеп.

Көрігіңнің көмекейі əндетсін,

Оттығыңда алауласын сөнбес күн.

Бас, қарағым, бас, қарағым, қыздыра,

Жас қайратың нөсер құсап селдетсін.

Ойна, қалқам, жастайыңнан отпенен,

Өткелің кеп əлі сенің өтпеген.

Бас, қарағым, қыздыра бас көрікті,

Дауылыңның бəсеңі бар ептеген.

Ұқ, қарағым, жастайыңнан ұқ мұны,

Бола көрме ұсақ тірлік тұтқыны.

Жастайыңнан жалын бол да, маздап жан,

Ой баспайды, май басады күптіні.

Аптамасаң, таптамасаң жалынмен,

Жалын болып өртенбесең жаныңмен,

Қарғам, саған бас имейді темір де,

Соқ балғаңды, жүрегіңмен, барыңмен.

Соқ, қарағым, құлаштай соқ балғаны,

Болат төстен көңірсісін нан дəмі.