Дағыстан

III

Тəкаппар Дағыстанда Жүсіп батыр,

Бақыты асып құрбысынан келе жатыр.

Екі сөзді көтермес зор көкірек,

Соқтығысып бұған ешкім тимейді ақыр.

Аяғынан бастадым сөздің басын,

Ғажайып кəрі Кавказ тау мен тасын,

Басқа түрлі сипатпен білдірейін,

Келісімді келтірген тамашасын.

Қозғаған жас қуатын мəуелі жаз,

Мақұлық қыбырлаған бəрі де мəз.

Əр жерінен ажалдың иісі шығып,

Суық түспен қарайды кəрі Кавказ.

Бейне жары, Кавказдың не баласы,

Өрт алғандай таусылып айналасы.

Жасы жеткен, қапалық, қайғы басқан,

Жабырқаңды Жүсіптің жалғыз басы.

Бұл Жүсіп құрбысынан жасында асқан,

Р?меніп ешнəрседен емес қашқан.

Отты көз, ер көкірек батыр Жүсіп.

Тік қарап, тура ажалға қарсыласқан.

Қаймығып тірі жаннан қорықпаған,

Сірə өзінен мықтыға жолықпаған.

Өз бойына өз күші сенімді боп,

Ойласам жазалар деп ұлық маған.

Мыңнан тізгін тартпаған о да мықты,

Мергендікке өзгеше болып шықты.

Бір кемпірдің жалғызы, аты – Р?Р±СЂР°Т»РёРј,

Ондай адам атпаған бір мылтықты.

Білімді, қалжыңға ұста, сөзі майда,

Жұрт күлдіріп сөз сөйлер əрбір жайда.

«Басқа пəле тілден» деп, мақал бар ғой,

Кейде залал қалжың сөз, кейде пайда.

Сол күнгі Дағыстанның əдеті бар,

Бір үлкен той қылады он екі айда.

Кімнің жақсы екенін, кімнің мерген,

Жиылған жұрт сөйлейді осындайда.