Еспембет

Еспембет

Дулат Бабатайұлы

ДУЛАТ БАБАТАЙҰЛЫ

ЕСПЕМБЕТ

ЕСПЕМБЕТ

ДУЛАТ БАБАТАЙҰЛЫ

(1802–1874)

Ер Еспембет кешегі

Ерекше ер деседі,

Тіл біткеннің шешені

Топта бермес есені.

Үлгі айтса көшелі,

Жауға шапса көсемі,

Бəйбішесі Сыбанның

Жарасқұл деген атадан,

Өзі болған жігіттен

Сұрама кім деп ата-анаң.

Ел тілегін тілеген

Ер азбайды батадан.

Нағашысы уақта

Ер Қосайдай ер өткен;

Жетім қалып Еспембет

Қолында соның ер жеткен.

Он төрт жасқа келгенде,

Еспембеттей еріңнің

Туған ел ойын тербеткен.

Туған елді көксей ме,

Кегеже туған, кер кеткен?

Еспембеттің шешесі,

Ер Қосайға немере,

Қиық жоқ қыздан туғанда,

Оны бөтен көрер ме?

Тоқсан жаста Ер Қосай

Тұғырдан əбден түскен ер,

Елім десе елеріп,

Жаннан мүлде күскен ер.

Бел шешпей жортып ел үшін,

Алты малта ас қылып,

Арпа суын ішкен ер.

Еспембеттей ұрпағын

Өте жақсы көретін,

Маңдайынан иіскеп,

Батасын ұдай беретін.

Жатса-тұрса Еспембет

Тұлпар мінсем деуші еді.

Қару-сайман асынып,

Шепті бұзсам деуші еді.

Ішқұса болып асығып.

Туған елін ойласа,

Қалатын жасып, басылып.

Күндерде бір күн Еспембет

Желінің келді басына,

Бие ағытып жатқанда,

Биешінің қасында

Ақбөрте құлын ойнап тұр

Ақ қулыққа асыла.

Еспембетке ұнады

Ақбөртенің келімі,

Құйрығын шаншып алды да,

Үш айналды желіні.