Беш болали йигитча

Endigina besh yoshga kirgan Omon ukam bo�lsa temir qanot bo�lgan chumchuq bolaga o�xshab chirqillab, ovqat so�ragani-so�ragan. Shunaqangi mechkayki, hatto uxlaganda ham og�zini ochib uxlaydi, deng. Jajji singlim Robiya endigina ikki yoshga kiryapti…

– Ha, besh bolali! – degan ovoz eshitildi qulog�imga. Bir cho�chib tushib, atrofga alanglab qarasam, pastda Hayit kalla turibdi. Eshagiga yantoq ortib, ustiga minib ham olibdi, – ja boshingni egib, nimalar haqida o�ylayapsan, yo yangi latifa to�qiyapsanmi?

– Ha, yangi latifa to�qiyapman, – deb yolgon gapirdim.

– Qani ayt-chi.

– Bir bor ekan, bir yo�q ekan, Hayit kalla degan bir afandi bo�lgan ekan, – deb gap boshladim.

– Senga o�xshab beshta bolasiyam bo�lganmikan? – kesatib dedi Hayit kalla.

– Yo�q, senga o�xshab bitta urg�ochi eshagi bor ekan.

– Xo�sh, keyin nima bo�libdi?

– Keyin daladan eshagiga yantoq yuklab kelayotgan ekan, to�satdan o�t chiqib, alanga ichida qolibdi.

Sakrab eshakdan tushib, nima der emish degin?

– Xo�sh, nima dermish?

– Eshagiga qarab: «Esing bo�lsa o�zingni suvga tashla!» – deb baqirarmish…

Hayit kalla afanding ham o�zingga o�xshagan bemaza ekan deb, eshagini yo�rg�alatib jo�nab ketdi. Men negadir xafaroq bo�lib qoldim. Nega desangiz, shu paytda kim bilan bo�lsa ham birpas gaplashgim kelayotgan edi… Yoki jarlik orqasiga borib varrak uchirayotganlarga qo�shilsammikan… Yo�q, u yoqqa hecham bormayman, Akrom bilag�onga qo�shilib, boshqa bolalar ham: «Oyimqiz keldi» – deb meni masxara qilishadi… Undan ko�ra shu yerda, tomda o�zimga-o�zim latifalar aytib, o�zimni-o�zim kuldirib mazza qilib o�tiraverganim yaxshi… Bir bor ekan, bir yo�q ekan bir afandi bo�lgan ekan, qo�shnisi g�alvir so�rab chiqsa: «G�alvirga suv quyib qo�yganman» debdi, «Ie, g�alvirgayam suv quyiladimi» desa, «bergisi kelmagandan keyin har narsa quysa ham bo�laveradi», dermish…

– Hu Mirza aka! – degan ovoz eshitilib qoldi ko�chadan.

O�rnimdan turib qarasam, qo�ltiqtayog�iga suyanganicha kolxozimizning qorovuli To�ron amaki turibdi. O�ziga o�xshagan cho�loq oti bor edi, ko�rinmaydi, piyoda kelganga o�xshaydi.

– Nima deysiz? – dedim.

– Uqachapolvon qayerda? – so�radi qorovul.

Uqachapolvon… kechirasiz, mening otam bo�ladi.