Алёнкіны казкі

Але калi вы дамовiлiся з самiм сабой, што гэтае ж дзеянне азначае, што з грашыма прыйдзецца развiтацца, то неyзабаве вы iх аддасцё або, калi вы не верыце нi y першае, нi y другое, жаданне пачухаць рукi будзе сiгналiзаваць аб тым, што пара yжо iх памыць.

Аднак калi вам не лiшне было б даведацца, якога вынiку чакаць ад прыняцця важнага рашэння, дазвольце сабе раскошу звярнуцца да традыцыйных, вякамi yсталяваных прыкмет i павер’яy, якiя здольны yказаць на выбар правiльнага шляху, даць неабходную параду, аказаць дапамогу.

Гэтак жа няма нiчога дрэннага i y выкарыстаннi прыёмаy белай магii ва yласных утылiтарных мэтах. Але тут трэба памятаць: магiя, нават белая, адносiцца да той катэгорыi рэчаy, за якiя рана цi позна прыйдзецца заплацiць. Гэта нармальна, плацiм мы i за iншае. Напружанне выклiкае толькi той факт, што кошт загадзя невядомы. Бадай што, бяспройгрышным варыянтам у такiм разе будзе звяртанне з просьбай да памерлых родзiчаy, да любых прадстаyнiкоy таго свету (i святых, у тым лiку), папярэдне пачаставаyшы iх рытуальнай ежай цi выканаyшы ахвярапрынашэнне, любое iншае дзеянне, дзе вы спачатку расплачваецеся за тое, што атрымаеце потым. Ёсць толькi адна акалiчнасць: вы yпэyнены, што на самай справе ведаеце, чаго хочаце?!

Не раю з толькi што сказанага зрабiць няправiльны вынiк, што, калi вы не будзеце ведаць дрэнных прыкмет, то нiчога благога з вамi не здарыцца. Гэта вы разумна разважаеце, што нiчога такога не ведаеце, а ваша падсвядомасць, у многiм заснаваная на памяцi роду, лiчыць зусiм наадварот i, калi яе асэнсавана не перапраграмаваць, а для гэтага, як мiнiмум, трэба ведаць, што можна i цi варта было б нешта перайначыць, спрацуе гэтак жа добра, як многа вякоy таму дапамагала вашаму далёкаму продку «падсцялiць саломкi» там i тады, дзе i калi было патрэбна.

Якiя робiм высновы? Так, трэба абавязкова прыслухоyвацца да голасу народнай мудрасцi, але пры гэтым памятаць, што вера стаiць над ёй. Вера знаходзiцца на парадак вышэй за любыя прыкметы, павер’i, варожбы, вопыт прошлых пакаленняy.

Але не сляпая, а заснаваная на ведах, таму што безагаворачна паверыць, паверыць на самай справе, можна толькi таму, што сам перажыy.

***

Аб тым, як веданне прыкмет дапамагло мне, будзе прыклад.

У свой час я выйшла замуж, як кажуць, «па залёце». Мы не любiлi адзiн аднаго, але ж «гады iдуць», «дзiцяцi патрэбен бацька»… Карацей, усе гэтыя стэрэатыпы спрацавалi. Да чаго гэта прывяло? Я амаль не страцiла не толькi мужа, але i дачку.