…І прыдбаў гэты дом

Вольнай ад сумкi з дынамiтам рукой Ота сцiскаy далоньку дзяyчыны, паабяцаyшы, што нiколi не здрадзiць ёй.

З 1941 года Ота Адам дапамагаy савецкаму падполлю i партызанам праз Машу сакрэтнымi дакументамi i шыфравальнымi звесткамi. На танцы y клубе, дзе п’яныя нямецкiя афiцэры маглi прагаварыцца пра нешта важнае, таксама па магчымасцi браy дзяyчыну з сабой. «Нямецкая курва» – зласловiлi пра яе жыхары горада. Маша не звяртала на гэта yвагi i з годнасцю праходзiла мiма. Яна ратавала Радзiму i кахала чужога для yсiх чалавека, але самага роднага i блiзкага для яе.

Ён таксама ратаваy чужую для яго зямлю i кахаy дзяyчыну, якая нiколi не стане сваёй для яго фатэрлянда.

У камендатуры тым часам пачалi падазраваць, што недзе побач, пад носам, прытаiyся «крот». Факты пра тое, што нехта злiвае iнфармацыю ворагу, выявiлiся ашаламляльныя. Ператрус i праверкi супрацоyнiкаy камендатуры i мясцовых палiцаяy не прымусiлi сябе чакаць. І Машу, i Ота паймалi б, як кажуць, на месцы злачынства, але y апошнi момант iм удалося yцячы да партызан, якiя, дзеля выратавання загнаных у нерат, крыху y горадзе пашумелi.

Нямецкая форма, аднак, яшчэ неаднойчы паслужыла закаханым у некаторых справах.

За галаву былога загскладам камендатуры прызначылi yзнагароду, якая складалася з пятнаццацi тысяч рэйхсмарак i каровы. Нягледзячы на гэта, утраiх з «фурманам» на вазку, з белым пудзяльком на каленях, нямецкi афiцэр i перакладчыца раз’язджалi па акрузе i збiралi звесткi, неабходныя партызанам.

Да прыкладу, зварочвалi да вакзала i выпытвалi y начальнiка расклад руху цягнiкоy, якiя прымусова вывозiлi людзей у Германiю.

У лесе Ота насiy шапку-вушанку з апушчанымi yнiз вушамi i, па-руску, набакiр, курыy самакруткi i па-дзiцячы радаваyся, калi атрымоyвалася вывучыць i вымавiць чарговыя словы на мове каханай. Яго называлi «немец-партызан», а ён называy Машу «сваёй вяснянкай». Яны марылi пасля вайны жыць у Маскве, вывучыцца на настаyнiкаy i нарадзiць трох сыноy.

Аднак па iх следзе, як ганчак, ужо бегла гестапа.

Машу i Ота нехта здаy немцам, паквапiyшыся, вiдаць, на yзнагароду. Іх чакалi, калi яны вярталiся з чарговага задання. Зразумела, закаханыя шуснулi y лес, спадзеючыся адарвацца ад пераследнiкаy, прадзiралiся праз вясеннi буралом 1943 года i адстрэльвалiся, пакуль мелi патроны, якiх, вядома, катастрафiчна не хапала.