Əн бұлағы

Əн бұлағы

Жұмекен Нəжімеденов

ЖҰМЕКЕН НƏЖІМЕДЕНОВ

ƏН БҰЛАҒЫ

ƏН БҰЛАҒЫ

ЖҰМЕКЕН НƏЖІМЕДЕНОВ

(1935–1983)

1. Қара Ертіс жағасында

Бір мезет дала шаршап, тау құлазып,

Сай, жыра қарауытып қалды ұзарып.

Жалтақтап жан-жағына қарап жатты,

Қара Ертіс жалыққандай жалғыз ағып.

Жағада ескі жартас тұрды налып,

Көл жатты бір қайғырып, бір қуанып.

Толқындар ұзай алмай түсті əлекке,

шатысып бір-бірімен мың бұралып.

Қырына көк толқынның жел жығылып

Жүр еді; көңілді бір белгі ғылып

айнала шалқи қарап бала-бұлақ

Сарыарқа құшағына келді кіріп…

Екі арна: əн арнасы, су арнасы

Биік ед екеуінің туар басы:

Біреуі – табиғаттың таңдаулысы,

Біреуі – адамзаттың шығармасы…

Күн жүрді ала бұлтта билеп басып,

Айдында: қырғи қуды, үйрек қашып.

Екі арна – егіз арна қосыла ақты,

Бір-бірін жетекке алып, сүйреп қашып…

2.

Бір қыз бар Хорлан атты Маралдыда

Деген сөз кетті желдей таралды да.

Со қыздың шашбауындай сыңғырлайтын

Маралды ши-қамысы таң алдында.

Көңілді ед көл секілді қарапайым

ерке-сал,

ер жүрек деп тағы атайын:

Ауылда балалармен бірге үйретті

Қысырдың құла тайын, қара тайын…

Жел күнгі Маралдыдай көңілі де өктем,

көңіл барда күз де оған болды көктем.

Секілді көл шарасы, көз жанары

əлде не тəтті бір сыр мөлдіреткен.

Сөйлесе тау суындай еркін еді,

Кедергі тапқан сайын серпіледі.