Эксгумацыя

– Казiмiра Францаyна, да нас зноy паступiла заява, у якой сцвярджаецца, што Альховiк памёр не сваёй смерцю, i прычына якраз у завяшчаннi, што Вы пра гэта думаеце?

– Яна y нечым прызналася? – паспешлiва, з лiслiвасцю y голасе перапытала жанчына, i яе бляклыя, выцвiлыя вочкi ажывiлiся, запрамянiлiся радасцю, але толькi на iмгненне, бо y наступны момант яна зноy стала сур’ёзна-заклапочанай i збянтэжана цi то спытала, цi то пацвердзiла: – Гэта пiшуць Альховiкавы пляменнiкi?!

Смаляк згодна кiyнуy, i старая адразу неяк сцiшылася, абмякла i, прыплюшчыyшы вочы, задумалася.

Пальма увесь час, выструнiyшыся, сядзела каля будкi i цiкавала за Смаляком. Нарэшце гэты занятак ёй надакучыy, яна пазяхнула, лянотна пацягнулася i, не выбiраючы месца, разляглася y цяньку, заплюшчыла вочы, i толькi вострыя напружаныя вушы гаварылi пра тое, што яна добра памятае свой вартаyнiчы абавязак.

Смаляк разумеy, чаму Шчэрбы i iх адвакат задавалi Шашок такiя блытаныя i, на першы погляд, незразумелыя пытаннi.

Каб давесцi справу да суда, абавязкова трэба даказаць, што Альховiк падчас змены завяшчання на карысць Вярбiцкай быy недзеяздольны. Калi yлiчыць, што яны цяпер, не тоячыся, абвiнавачваюць Вярбiцкую y смерцi дзядзькi, iм гэта yдалося.

– Казiмiра Францаyна, – парушыy маyчанне Смаляк, – у чым канкрэтна Шчэрбы абвiнавачвалi Вярбiцкую?

Старая неяк машынальна страсянула галавой, быццам вызваляючыся ад нечага цяжкага, i задумлiвым, разгублена-неспакойным позiркам паглядзела на следчага.

– Яны толькi пагражалi вывесцi зладзейку на чыстую ваду…

Смаляк з палёгкай уздыхнуy. Нiякiх «нявысветленых абставiн па справе», на што спасылаyся пракурор, не yзнiкла, вiдавочна толькi, што Шчэрбы i Вярбiцкая будуць праз суд дзялiць маёмасць нябожчыка. Заставалася iх дапытаць, i можна ставiць кропку. Але y душы Смаляк быy незадаволены, не было yпэyненасцi, што справу Альховiка зноy не выцягнуць на белы свет. Яму вельмi карцела ведаць яшчэ аднаго зацiкаyленага чалавека – таго «дабрадзея» з гарадской пракуратуры, якi дапамагае Шчэрбам i робiць уцiск на Кучкуна.

3

У панядзелак, па старой завядзёнцы, Смаляк прыйшоy на працу раней звычайнага. Выхадныя ён разам з жонкай i сынам правёy на прыродзе, ля возера, i цяпер, праглядаючы аператыyную зводку здарэнняy, не-не, ды i прыгадваy цёплую ласкавую ваду, з якой на сонцапёк не хацелася вылазiць, як падсек на вуду кiлаграмовага ляшча, як палiлi вогнiшча i варылi юшку.