Жонка на гадзiну

Мiшка з урачыстасцю зазначыy:

– Айчынную вытворчасць патрэбна падтрымлiваць: добрую i розную.

Што ж, купiлi таматны сок.

Ужо за прылаyкам, распiваючы другую шклянку цягучай вадкасцi, Мiшка стаy гаварыць шчыра:

– Бач ты, як у жыццi атрымоyваецца, – пачаy ён здалёк, – да 23 лютага штодзень у каляндар часцей заглядвала Маша, а пасля я.

– Пэyна, «сямейны» каляндар вам прыйшоyся даспадобы, – разважыy Колька.

– Яшчэ б, – у тон адказаy Мiшка, – асаблiва, калi бачыш перад носам даты такiх грандыёзных маштабаy.

Сашка строга зазначыy:

– А дзе факты?!

Мiшка факт выдаy:

– 8 сакавiка yжо заyтра!

– Хiба?!

Мiшка кiyнуy.

Мы дружна пачасалi патылiцы. У адрозненнi ад Мiшкi, з нас нiхто не меy звычкi заглядваць y каляндар нi напярэдаднi свята, нi пасля яго. Бо жылi адным днём.

– Падарунак ужо выбраy? – пацiкавiyся Воyка.

– У тым i справа, што не, – разгублена вымавiy Мiшка. – А горш за yсё тое, што я i не ведаю, што выбраць…

Сашка здзiвiyся.

– Як? Зусiм няма нiякай думкi?

Чатыры пары вачэй утаропiлiся y Мiшку.

– На Новы год скончылiся yсе, – з сумам кантаставаy той. – Яшчэ напярэдаднi нашага першага сямейнага свята я запытаyся y Машы: «Что тебе подарить, человек мой дорогой?» Яна ж на здзiyленне адказала: «Кветкi». На той час я хадзiy у неадпрасаваных штанах, таму падарыy ёй прас «Алеся». Наступны раз я таксама пачуy знаёмы адказ: «Кветкi». Падарыy Машы патэльню «Tefal». Маyляy, сама, каханенькая бачыш, што я заyсёды клапачуся i думаю толькi пра цябе.

І яшчэ шмат якiх добрых рэчаy па парадах рэкламы падарыy я Машы. А на гэты Новы год яна мне кажа: «Ведаеш, любы, для поyнага сямейнага шчасця нам не хапае толькi кухоннага камбайна. Але я не хвалююся, бо ведаю, што знайду яго пад ёлкай у навагоднюю ноч».

– Як у ваду глядзела, – расчаравана yздыхнуy Мiшка. Мабыць, на гэты раз усё ж падару ёй кветкi. Нiколi не здагадаецца!

І Мiшка паставiy на прылавак пустую шклянку.

– Тут ёсць паблiзу некалькi кропак, – пачаy прыпамiнаць Сашка, – дзе гандлююць кветкамi.

…Праз пяць хвiлiн мы стаялi каля трох кветкавых крам, якiя мелi адну i тую ж назву «Кактус».

Мiшка абурыyся:

– Хiба тут знойдзеш ружы?

– Можа, за калючкамi кактусаy разгледзiм i ружы, – знайшоyся Воyка.

У першай краме вочы ад кветак разбягалiся ва yсе бакi, як зайцы ад ваyкоy, але паварухнуцца y натоyпе не было як. У другой прапанова не задаволiла наш спажывецкi попыт. Толькi y трэцяй нам пашанцавала.