Новая Зямля: Куканія

Пры сьвятле Лiлеi атрымалася разгледзець i Шнараву паперчыну. Ён выхапiy быy яе без асаблiвае думкi – проста каб даць дыхту вiтаyчанам. Кавалак непрамакальнага бiяплястыку yшпiльвалi незразумелыя сымбалi, дзе-нiдзе перакрэсьленыя. Юргель, як нi намагаyся, расчытаць iх ня здолеy.

«Нiчога, хай паляжыць – месца не займае. Я ж знайду, як вам адпомсьцiць».

А памсьцiцца на вiтаyчанах Юргель цяпер жадаy больш за што заyгодна. Гэта навяло яго на iншую думку, i ён вылаяy сябе – не yпершыню за мiнулыя соднi.

«Дурны маздан! Так папасьцiся.

І дзе такое бачылi!»

У самаапраyданьне Юргель падумаy, што нiчога yчора не праракавала бяды: звычайны дзень у панскiм маёнтку, адзiн з соцень такiх самых. Ён замаркоцiyся, згадваючы нядаyнiя падзеi, якiя цяпер падавалiся такiмi далёкiмi.

Плянэта ML 16830 b сыстэмы Аксамiтнае Лiлеi y сузор’i Ганчакоy, больш вядомая сёньня за назваю Новая Зямля, а раней – Зарфалiя, была вынайдзеная за часамi Выправы касмавiжам Грогбадам Зарфалем.

Зорка ML 16830, яна ж Аксамiтная Лiлея, – гэта чырвоны карлiк, удвая меншы за Сонца, якi асьвятляе сваiмi вохрыста-пунсовымi прамянямi дзьвюх нябёсных скакух, што па-штукарску выкручваюць пiруэты на абярэжку Незнанi: невялiкую ML 16830 b, што займае першую арбiту, i ейную старэйшую сястрыцу ML 16830 c, якую новазямельцы празвалi Марэнай.

Марэна – амярцьвелая гелевая куля памерам зь Юпiтэр, непрыдатная для жыцьця, а вось Новая Зямля ёсьць плянэтаю выразна зямнога тыпу, што адразу прыцягнула было yвагу Зарфаля.

Завiснуyшы y чоyнiку на арбiце i абарацiyшыся наyкола роyнiку, ён убачыy тры вялiзныя кантынэнты пасярод атрамантавага акiяну, якi акрываy большую частку плянэты. Усьцяж роyнiку расьсьцiлаyся найвялiкшы зь iх – сёньня вядомы як Куканiя, ушпiляны лясамi i рэкамi; цераз пратоку ад яго, ля дальшага ад Лiлеi канцавосься, ляжала Зямля Чорнае Лопаyкi з занорыстым узьбярэжжам, стромымi цясьнiнамi i сьлядамi вульканiчнае дзейнасьцi; а на адваротнай паyкулi – Вялiкая Плянтоyка, што вышчарылася прасьцягамi забалочаных стэпаy, прадзiманых моцнымi вятрамi.

Лясы, стэпы, тундры, пустэльнi – усё гэта выглядала аж надта знаёмым i мiлым сэрцу самотнага вандроyцы.

З прадмовы да бэлетрызаванае манаграфii «Terra Nova: Запозьненае адкрыцьцё» Дульчыбунда Вэнэрыянскага

Калi Юргель напярэдаднi прачыняy дзьверы y кухню Выгоднага Котлiшча, ён i yявiць ня мог, што сустрэне наступны дзень пад дрэвам, за тысячы вёрстаy ад панскага маёнтку y Вiльнi.