Новая Зямля: Куканія

Ён замёр з паднятаю нагой: у доме былi чуваць невыразныя галасы. Галасы мужчынскiя, аднекуль здаля. Азiрнуyся y цёмны калiдор грыднi: усё цiха. Там, за выгiнам калiдору, у ягоным ложку пахропвала Касюта. У пакоi насупраць гэтым паабедзеным часам меyся адпачываць Грынька.

Асьцярожна прычынiyшы дзьверы, Юргель прайшоy кухняй. Ужо трэцi дзень тут не гатавалiся пышныя частункi i не луналi водары марынаваных галёнак, вэнджаных сьлiмакоy i квашанае разрыy-травы.

Ён рассунуy фiранкi над уваходам у Люстраную залю. Адсюль былi вiдаць паразьвешаныя на сьценах люстры i вялiзны бяседны стол.

У паветры кружляла аyрыхалькавая жырандоля.

Нiкога. Адно ягоная хударлявая фiгура, дзесяцiкроць памножаная люстрамi. Шкляныя дзьверы гасьцёyнi y далёкай сьцяне дазвалялi yбачыць, што аканiцы там зачыненыя – таксама пуста.

Юргель намацаy на пасе зьвязак ключоy, якiя пазычыy у Касюты, i выбраy патрэбны. Адамкнуy дзьверцы з кухнi y Паляyнiчы габiнэт. Звычайна Пан дапушчаy сюды сама пачэсных гасьцей. Тут густа пахла наалеенаю скурай, тытунём i дзiчынай.

У вочы кiдаyся герб Анцутаy над камiнам – чорная галава анакентаyра на залатым тле – i чатырохлакцёвая шкура задзьвiнскага нядзьведзя на падлозе. Сьцены шчэрылiся рагамi, iкламi ды кiпцюрамi. Імёнаy усiх зьвяроy Юргель ня ведаy i ня меy з тае нагоды шкадаваньня.

Лазуркавая заля заставалася замкнёнай. Галасы даляталi з боку вiтальнi.

Ён нячутна падышоy да дубальтовых дзьвярэй, адамкнуy iх i сунуyся носам у пройму. З Трафейнага пакою насупраць на яго лыпала вочы пудзiла рынацэфала.

Выразны гоман даносiyся з другога паверху.

«Цi ж гэта не Стары Дымша сiпае? Дзiyна».

Пан яшчэ y чацьвертак распачаy быy веснавую навiгацыю па Вяльлi на «Макулiнцы» – сваiм плывучым доме. Ён выправiyся yверх па рацэ аж да Ваyкавiшак, напагасьцiны да Струмiлаy, прыхапiyшы з сабою цi ня yсю пакаёвую прыслугу. У Прытульнай Бабравiне яны мусiлi прабыць да нядзелi.

У Выгодным Котлiшчы тымчасам заставалiся пяцёра: аканом Стары Дымша, ахмiстрыня панi Лёдзя, аптэчковая панна Касюта ды пара лёкаяy: Грынька i сам Юргель.

Прыслузе забаранялi падымацца на другi паверх бяз панскага дазволу, таму было незразумела, хто i нашто мог аслухацца заказу.

«Хiба запраyды стары круцель запрасiy каго з дворнi ды латруе y панскiх пакоях. Ну й хай яго».

На добры лад, варта было б падняцца i паглядзець, што там дзеецца. Цi мо нават прагуляцца да вартоyнi y парку i паведамiць Вiлiчу пра yварванцаy, каб ня стацца ахвярным казлом у выпадку чаго.