На нашем сайте вы можете читать онлайн «Естай – Қорлан». Эта электронная книга доступна бесплатно и представляет собой целую полную версию без сокращений. Кроме того, доступна возможность слушать аудиокнигу, скачать её через торрент в формате fb2 или ознакомиться с кратким содержанием. Жанр книги — Зарубежная литература, Зарубежная поэзия. Кроме того, ниже доступно описание произведения, предисловие и отзывы читателей. Регулярные обновления библиотеки и улучшения функционала делают наше сообщество идеальным местом для любителей книг.
Естай – Қорлан

Автор
Дата выхода
22 января 2017
Естай – Қорлан читать онлайн полную книгу - весь текст целиком бесплатно
Перед вами текст книги, разбитый на страницы для удобства чтения. Благодаря системе сохранения последней прочитанной страницы, вы можете бесплатно читать онлайн книгу Естай – Қорлан без необходимости искать место, на котором остановились. А еще, у нас можно настроить шрифт и фон для комфортного чтения. Наслаждайтесь любимыми книгами в любое время и в любом месте.
Текст книги
Əйтеуір əне бір мұз лағып кетті,
Əттеген, құздай бірі қағып өтті.
Жалп етті жігіт ерден… шылбыр қолда…
Жануар арғы бетке алып жетті…
Өне ме, өнбей ме əлде жол ақысы,
Сойқанның соңында ма сорақысы?!
Кетеді тітіреніп оны ойласа,
Сүйекке таңба болар со қапысы.
Бата алған бала
Арқадан кернейлетсе əні шалқып,
Жалпақ ел хан көтерген жаны балқып
Біржан сал келе қалды ертіп тобын,
Ақкөл мен Ақсу өлке дəмін тартып.
Біржаннан кім асырған аруағын:
Шырқаса, күнге мезгеп, дауыл əнін,
Бөркіндей диуананың шошаңдатып,
Шайқалтқан ақ орданың шаңырағын.
«Төренің ауылына халық дүрмек,
Топырлап, ойдан-қырдан барыпты» деп,
Бала Естай естіген соң тыпыршыды
Құмартып, Біржан əнін жаны тілеп.
Баланың шаруада жұмысы не,
Жалынды əкесінің інісіне
Ағатай алып баршы тойлы ауылға,
Апар да салып жібер ду ішіне.
«Қарай гөр қағылездің мына сөзін!
Сөйлеткен болар асау бұла сезім..
Деп аға алып кірді төре үйіне, –
Осал ма сері алдында сынаса өзін?!»
Естай тұр есік жақта төменшіктеп,
Жекіріп тастар ма екен төре «Шық!» – деп.
Ол түгіл ағасы да қалды қағыс,
Өңшең сал менсінер ме: «Төрге шық!» – деп.





