Естай – Қорлан

Р?манын үйіртеді имансыз СЃСѓ,

Еріксіз қол байланды, жол кесілді:

Өзім ғой өзіме дерт тілеп алған,

Онысыз тар көрініп мына жалған!

Арыма кешемін бе, кешпеймін бе,

Аһ ұрып ада қалсам сыбағамнан?! –

Батыра басты қамшы құласына,

Құлдырап құлай берді бұла суға:

«Көрейін не де болса, көріп алдым,

Тас бауыр тағдыр салды сынасынға!»

Сырығы – сенгені сол қолындағы,

Келеді сеңді ысырып жолындағы.

Анталап апат-үрей атойлады

Алды-арты, оңындағы, солындағы.

Сырықпен маңайлатпай бұрып басқа,

Бір сең кеп килігеді, бірін қақса,

Езіп-ақ екі бүктеп жіберердей,

Ат басын абайсызда қырындатса.

Құласы бір батады, бір шығады,

Р?егін СЃЙ™Р» босатса, тұншығады.

Талабын иесінің түсінгендей

Тартынбай, қарғып, орғып, құлшынады.

Сең емес, сергелдеңмен шұбап қайғы

Жатқандай … киіп-жарып шыдатпайды.

Жойқын күш үйіреді дедектетіп,

Зым-зия батса қыршын, кім жоқтайды?

Кимелеп, тебеді мұз, сығылысып,

Жоғары бірі шығып, бірі ығысып.

Жуасып, жөңкілген сең жол берер ме,

Көрмесін меңіреуге күнің түсіп.

Жеңбесең, тартыстың не, жұлқыстың не?

Жалғыз ер майдан берді мың күштіге.

Ертістің ортасына жаңа жетті,

Қалт та құлт қайран өмір қыл үстінде.

Бақыт боп шығыс жаға шақырғандай,

Барын сап, жігіт қайтсін қатуланбай?!

Артына қайырылмастай мойнын бұрып,

Орнына кері қайтпас атылған жай.