Каб жыць…

Каб жыць…

Дмитрий Максимович Акулич

Аповесць пра сям'ю, якая сустрэла вайну i рабiла yсё для таго, каб жыць. У аснову аповесцi ляглi yспамiны рэальнага чалавека.

Дмитрий Акулич

Каб жыць…

Аповесць

У аснову аповесцi ляглi yспамiны

Лешанок Вольгi Васiльеyны.

2020

Сям'я Лешанок, не так даyно перабралася з хутара Круглае y вёску Пратасы. Светлавалосая жанчына, Палiна, з блакiтнымi вачыма i з мяккiм характарам, ростам нiжэй свайго мужа, мацi чацвярых дзяцей. Яе муж, Васiль: чалавек шчыльнага целаскладу, працавiты, каравокi з чорнымi густымi бровамi, выцягнутым авалам твару.

Іх старэйшая дачка Надзя, стройная, светлая дзяyчына, з блакiтнымi вачыма i тонкiмi вуснамi. Сярэдняя ж дачка Іра, выглядала iнакш: шэра-карыя вялiкiя вочы, з выразным сумным аблiччам, высокi лоб, востры нос, сваiмi рысамi больш была падобная на бацьку. Малодшая, трохгадовая дачка Воля, маленькая дзяyчынка з пульхнымi шчокамi, па знешнасцi яна вельмi падобная на сваю старэйшую сястру Надзю, дапытлiвая. Адзiны сын Сцяпан, якому некалi было гуляць з сёстрамi, так як ён заyсёды займаyся з татам сумеснымi справамi. Сыходзiy i прыходзiy дадому разам з бацькам.

Ведаючы амаль усiх жыхароy i мясцовасць, раней жывучы ад iх на адлегласцi трох кiлямэтраy, сям'i было нецяжка прыжыцца, асвоiцца на новым месцы. Яны не хацелi пераязджаць, але y гэты час, з хутароy многiх забiралi працаваць у калгасы. Год жыцця на новым месцы быy нецяжкi. Яны не забывалi мiнулы дом i часта вярталiся на хутар. Сумавалi па роднай зямлi, па тых мясьцiнах, дзе yсё пачыналася.

У першы месяц лета, надвор'е выдалася разнастайным. Не было доyгай сухасцi i штодзённых мокрых вулiц.

Гэтай ноччу, пасля спякотнага дню, прайшоy дождж. Ды такi, што многiм здавалася, што халоднай вадой залье yсе вулiцы i вада кране yваходныя дзверы дамоy. Страшэнны гром хiстаy зямлю. Але ён знiк, спынiyшыся за пару гадзiн да свiтання, да таго як стала святлець i пачалi спяваць пеyнi. Зямля хутка yвабрала дажджавую ваду, лужыны сталi меншыцца…сонца падымалася з-за гарызонту, i yсё больш, i больш краналася сваiмi прамянямi вёску.

Кроплi блiскалi i выпараючыся падымалiся да неба.

Сёння yся сям'я была запрошаная на вяселле суседскага сына. Палiна i Васiль пасля хатнiх ранiшнiх спраy, прыйшлi да суседзяy, каб дапамагчы iм з вяселлем, разам, з ужо прыйшоyшымi да iх раней сваякамi. Усе былi занятыя падрыхтоyкай розных пачастункаy, печ нi на хвiлiну не астывала. На сталы ставiлi гатовыя пачастункi.